zaterdag 15 april 2017

Tourist hitting Amsterdam

“They see me rollin, they hatinnnn”
Yup ik werd gehaat….
Ik had het typische toeristen profiel: die met hun koffertjes al zoekende door Amsterdam binnenstad aan het slenteren zijn. Met in de ene hand een wafel met chocolade en in de andere kant een koffer die meer kabaal maakt dat een heipaal machine op een bouwterrein.

Het enige verschil was dat ik in m’n ene hand mijn OV kaart had en in mijn andere hand mijn mini “Ik ga een weekend naar 050” koffertje. Ook dit koffertje maakte net zo veel geluid als al die 8000 koffers om mij heen.
Ik begrijp het wel dat al deze mensen komen kijken hoe onze prachtige hoofdstad erbij ligt, hoe het is om kneiter stoned te worden zonder opgepakt te worden en met een bek vol bier het mooiste meisje uit “de straat” te trakteren op een romantische avond.

Soms speel ik toch stiekem een spelletje op de fiets, hoeveel toeristen ik zou kunnen raken op de weg van huis naar mijn werk. Puur door niet op de rem te trappen, niet te bellen of niet iemand uit te schelden voor gemuteerde kalkoen.
Tegenwoordig maakt het namelijk niet meer uit of je op maandagochtend naar je werk fietst of je op vrijdagmiddag naar huis fietst. De scores liggen even hoog.
Ik zie een gat in de markt, een nieuwe game genaamd “Tourist hitting Amsterdam”.
Bij elke “hit” krijg je punten op je spaarkaart, en bij een volle spaartkaart kan je met je vrienden samen een Nutella bar, Ice Bakery, Grill restaurant of Souveniers winkeltje wegstemmen.

Ooit was ik ook tourist in deze stad, wel zonder koffer maar wel met die zoekende blik, genietende van al dat moois. Gelukkig zat er toen nog niet op elke straathoek een Nutella bar, anders was ik denk ik op mijn 15de uit huis gegaan :).
Keken Amsterdammers toen ook zo naar mij?
Waarschijnlijk toen wel, nu niet meer, want in de binnenstad is bijna geen rasechte Amsterdammer meer te vinden. Naja, op die speciale plekjes, waar je zonder spaarkaart niet binnen komt.

Terwijl ik met mijn bijna volle spaarkaart in mijn hoofd richting het CS loop, struikel ik over de koffer van een groep Engelse toeristen.
Als ik ze met een vriendelijke lach uitgescholden heb voor gemuteerde kalkoenen, zie ik dat ik met mijn rechterbeen in de Dunkin Donuts sta.
Nu is alles weer goed toch?.....


Geen opmerkingen:

Een reactie posten